เรียนจบสาธารณสุข ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ก็เห็นคนป่วยมากมาย นั่งวิเคราะห์ดูแล้ว สุดท้ายโรคภัยไข้เจ็บส่วนใหญ่ก็มาจากอาหารการกินทั้งสิ้น แล้วพอกลับมามองที่บ้าน บ้านเราทำเกษตรกรรม เป็นจุดเริ่มต้นของอาหาร เลยมองเห็นว่า “เราควรทำอาหารให้ดี เราจะได้กินสิ่งดีๆ และมีสุขภาพที่ดี” แต่พอมาทำจริงๆ การจะทำเกษตรอินทรีย์แบบปลอดสารพิษทำคนเดียวไม่ได้ครับ เพราะถ้าคนรอบข้างยังใช้สารเคมี มันก็ปลิวมาอยู่ดี เลยชวนชาวบ้านมาทำด้วยกัน มาเปลี่ยนเป็นเกษตรอินทรีย์ เราจะได้กินข้าวที่ดี กินผักที่ดีไปด้วยกัน ช่วงแรกก็ลำบากมาก ผลผลิตน้อย แมลงกินหมด แต่ก็ค่อยๆ ประคับประคองกันมา ค่อยๆพัฒนามาด้วยกัน ตอนนี้พวกเราก็อยู่ได้ เงินก็พอมี แต่ที่ดีกว่าคือสุขภาพ และตอนนี้ก็มีคนมาทำเยอะขึ้น คนในชุมชนของเราก็ได้ทำงานอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องไปทำงานไกลๆในเมือง ได้ดูแลครอบครัว ตอนนี้ข้าวเพลินนาเลยไม่ใช่ข้าวของใครคนใดคนหนึ่ง เพราะตอนนี้ “ข้าวเพลินนา คือข้าวของชุมชนครับ”